I. Dünya Savaşı'nın farklı aşamalarında kullanılan çeşitli kalibredeki mermilere ait kovanlardır.
I. Dünya Savaşı
19. yüzyılın sonları ve I. Dünya Savaşı, tüfek mermileri açısından modern silah gelişmelerinin merkezinde yer aldı. Bu dönemdeki önemli mühendislik ilerlemeleri, mermi tasarımlarını daha etkili ve öldürücü hale getirdi. Kurşun, bakır ve diğer metallerin kullanımıyla mermiler daha hafif ve aerodinamik özellikler kazandı, böylece menzilleri ve hassasiyetleri arttı. Tüfeklerin ve makineli tüfeklerin etkinliği büyük ölçüde artarak savaşlardaki ölümcül etkileri çarpıcı bir şekilde yükseldi ve savaş taktikleri kökten değişti. Tüfek mermileri genellikle yivli ve yivsiz olmak üzere iki ana tipte kullanılıyordu ve namlu içinde dönerek daha doğru atışlar yapılmasını sağlıyordu.
Osmanlı İmparatorluğu Çanakkale Savaşı'nda, özellikle Mauser tüfekleri ve uygun kalibreli mermiler (7.65x53 mm ve 7.92x57 mm) kullanmıştır. Bu mermiler, Gelibolu Yarımadası'nda düşman saldırılarına karşı stratejik bir savunma sağlamada kritik rol oynadı. Osmanlı askerleri bu mermilerle düşman çıkarmalarına karşı başarılı bir mücadele sergiledi ve savaşın seyrini etkileyecek önemli başarılar elde etti. Bu süreç, tüfek mermilerinin askeri stratejilerde ve savunma taktiklerinde ne kadar kritik bir unsur olduğunu açıkça göstermiştir.